Views:
പൊഴിയുന്ന
മഴയുടെ
മടിയില്നിന്നുണര്ന്നവള്
മലയുടെ
മകളായി പുലര്ന്നവള്
നീ
വിണ്ണില്
നിന്നു ജനിച്ചു നീ
ചിലമ്പിട്ടു
ചിരിച്ചു നീ
മണ്ണുണരും
താളമായി വളര്ന്നതല്ലെ
ക്ഷമയില്
നിന്നുയര്ന്നു നീ-
യക്ഷമ
യോടൊഴുകി നീ
നിമിഷത്തില്
കുളിരായി പുണര്ന്നവള്
നീ
മധുരമായ്
തുളുമ്പി നീ
വിധുവിന്റെ
കാന്തി തൂകി
മണമായി
പൂക്കളില് നീ നിറഞ്ഞുവല്ലൊ
മഴവെള്ളിക്കൊലുസായി
കണ്ണുകളില്
നാദമായി
അഴകിന്റെ
കൊതിയൂറും കിലുക്കമായി
ഒഴുകിയീ
നീര്ച്ചാലുക-
ളെവിടെയോ
മറയുമ്പോള്
മഴയുടെ
ശ്രുതിക്കൊരു മറവീഴുമ്പോള്
ഇരവിന്റെയിരുള്
മായും
പകലിന്റെ
നിറം മങ്ങും
ഇരവും
പകലുമെല്ലാമൊരു
പോലാകും.