നീയാണെനിക്കു പെണ്ണ്
ഓർമ്മകളെല്ലാം വിതച്ച പെണ്ണേ
ഓർക്കുവാൻ നീയാണെനിക്കു പെണ്ണ്...
കാലമിതുള്ള നാളൊക്കെ നിന്നെ
കാതോർത്തു തന്നെ ഞാനിങ്ങു പെണ്ണേ...
കണ്ണടയ്ക്കുമ്പോൾ നീയുളളിലുണ്ട്,
കൺമുന്നിലൊന്നു നീ വന്നു നിൽക്കൂ...
ആശതൻ പാശമായ് ചേർത്തുകെട്ടാൻ
ആശ്വാസതാളമാം വീണ മീട്ടാൻ...
മൊഞ്ചത്തി നിന്നെയെൻ സ്വന്തമാക്കാൻ
നെഞ്ചകം തേങ്ങിക്കലമ്പിടുമ്പോൾ
ബന്ധുക്കളെല്ലാരുമുണ്ടു ചുറ്റും,
ബന്ധുവായ് നീ മാത്രമില്ല ചാരെ...
പരിഭവം ചൊല്ലി നീ പോയതെന്തേ?
പിരിയുവാനാകാതടുത്തതല്ലേ?
മുത്തിനു വേണ്ടി ഞാൻ കാത്തിരിക്കും
മുത്തു പോലുള്ളിൽ ഞാൻ കോർത്തു വയ്ക്കും...
വാടാത്ത ചില്ലയിൽ കൂടൊരുക്കാം
കൂടിന്നകത്തു നാം ചേർന്നിരിക്കാം
"കൂട്ടിന്റെ" ചൂടാൽ ഇണക്കിളിക്കും...
ജീവിതം തട്ടിത്തകർന്നിടാതെ
തൂവാതെ തോരാതെ കൂടെ നിന്നോൾ...
ആകുലചിന്തകളാകെ നീക്കി
ആനന്ദമായെന്നിലാഴ്ന്നവൾ നീ...
നോമ്പുകളോർത്തു ഞാൻ നോറ്റതല്ലേ
നോവുകളാറ്റുവാനെത്തുമോ നീ...
ഇല്ലില്ലെനിക്കിനി വേറൊരുത്തി,
കല്ലിലും കാതലായ് നീയൊരുത്തി ...
പെണ്ണ് നല്ല കവിത
ReplyDeleteകൊള്ളാം
താളാത്മകം
അഭിനന്ദനങ്ങൾ
സന്തോഷം പ്രിയ മാഷേ
ReplyDeleteനല്ല കവിത.. കൊള്ളാം
ReplyDeleteKavitha polichu sir
ReplyDeleteProud to say iam one of your student
സന്തോഷം
Delete